மார்ச், 14, 2024

மனிதர்கள்
ஒவ்வொருவரும்
ஒவ்வொருவிதம்
யாரும் தங்களை

>>

உழைத்துக் களைத்த உடல்
ஓய்ந்து படுப்பதற்கும்

>>

மலையாளத்து சேச்சிமார் தருவது சக்கைப் பிரதமன்
விருந்தில்!
கரும்பை பிழிந்து சக்கையை வண்டி ஏற்றும் காட்சி.

>>

தன் பற்றின முடிவுகளை
தானே எடுக்கும் முனைப்பு;

>>

வான் முட்ட மலை இருக்க
தேன் சொட்ட மலர் சிரிக்க
எல்லாமே சுகம்தானே

>>

கைப்பேசியிலேயே கழிந்துவிட்டது
நமக்கான பேரன்பு..
நீதான் முன்மொழிந்தாய்
காத்திருக்கவேண்டும்

>>

நானொரு நத்தை –
தயவுசெய்து
என்னை அவசரப்ப

>>

இன்னும் சொல்லப் போனால், “நான், எனது” என்ற இந்த இரண்டையும் தொலைத்து விட்டால் உனக்குத் துன்பமே இல்லை. எப்போதும் பேரானந்தமே என்கிறது உபநிஷத்.
இங்கு ஒன்றைக் குறிப்பிட்டே ஆக வேண்டும். தன் உணர்வை, சுய ஸ்வரூபத்தை, நான்

>>