Month: ஏப்ரல் 2024

1914-ம் வருஷமாக இருக்கலாம். ‘சுதேசிமித்திரன்’ காரியாலயத்திலிருந்து பாரதியாருக்குக் கடிதம் வந்தது. அவருடைய கட்டுரைகளை ‘மித்திர’னில் பிரசுரிப்பதாகவும், மாதா மாதம் பொருளுதவி செய்வதாகவும் ஸ்ரீமான் ஏ. ரங்கஸ்வாமி ஐயங்கார் அவர்களே வாக்களித்து மனமுவந்து எழுதியிருந்

பரம்பொருள் ஒன்று மட்டும்தான் இருக்கிறது.
“அப்போ, நான், நீ, எதிரில் தோன்றும் பொருட்கள் எல்லாம் பொய்யா?” கேட்கலாம்.

முகத்தில் வரிகள்
சொரசொரப்பாய் உரசும் போது
நிழல் விலாசம் தேடி என்னிடம் வந்தது

ஒத்தை மூங்கிலில் 
முள்ளறுக்கக் கூட இனி
அலக்குகளை 
நீட்ட மாட்டீர்களா?

இன்னும் உள்ளே
இன்னும் உள்ளே
கண்கள் சிவந்து
கலங்கும் நேரம்

பாய்ந்து விட்டு தான் போகட்டுமே
இயல்பாய்,
என்னையும் சற்றே மகிழ்வித்துக் கொண்டு

ஊரின் பெயர் மட்டும் தான்
ஞாபகமிருக்கிறது
அதோடு நான் வழுக்கி விழுந்த

நாவுக்கரசரை நாம் பழையபடி ஞாபகப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. திருவதிகையிலிருந்து புறப்பட்ட இவர் சில தலங்களைத் தரிசித்த பின் சிதம்பரத்துக்கு வந்தார். சுந்தரமூர்த்தி வடக்கு வாயிலால் உட்புகுந்தார் என்று சொ

ஓர் உதாரணம், என்னால் இயர்போன் அணிந்து நடக்க முடியாது. என்னதான் திருகு திருகென்று திருகி உள்ளே சொருகினாலும் அந்தக் காதுக் குமிழ்

லோகோ’க்களைப் பார்த்தால்தான் இருவேறு கோயில்கள் என்று தெரியும். மற்றபடி பார்க்க ஒரே மாதிரிதான்

ஆற்றங்கரை படித்துறை
அரசமரத்தடி பிள்ளையார்.
வேண்டிக்கொண்டு
ஆற்றில் காசு வீசினால்
வேண்டியது நடக்குமென

ஜனநேசன் சிறு கதைகளைக் குறித்து 5 இலக்கிய நண்பர்கள் சிறப்பாகப் பேசினார்கள்.

இருசக்கர வாகனத்தில்
மின்னல்
வேகம் கூட்டி உயிர்பலி
வாங்குவோரிடம்

கண்ணருகே துப்பாக்கி
கழுத்தருகே கத்தி
வெடிக்குமா வெட்டுமா

சொற்கள் தென்றலாய்
உள்ளத்தை வருடலாம்!
சொற்கள் அம்புகளாய்

வயதாகிவிட்டது
அவர்களைப் பேசாதீர்கள்
பயனில்லை
அவர்களால் எதுவும்
செய்யவியலாது
எதுவும் புரியாது
அடித்தாலகூடத் திருப்பி அடிக்க முடியாது
செத்தப் பிணம்

நிழலுண்டு
வெயிலில் வீசியெறியப்படும்
எந்தப் பொருளுக்கும்.

எனது சொற்கள்
எனது மௌனம்
எனது உணவு
எனது தூக்கம்

ஆனால்
அவர்கள் என்னைப் பார்த்துப் பார்த்து
வளர்ந்து கொண்டிருப்பதாகக்
கூறுகிறார்கள்!

லத்தை விட்டு
நீங்க மறுக்கிறது
மலை உச்சியில்

குரு என்றவன் யோசனையோ எங்கேயோ
அவன் கையில் தேநீர் கோப்பை
ரசித்து ருசித்து குடித்தான்
யார் கவலைக்கும் மருந்தில்லை அவனிடம். 5

புறப்படலாம் என்று நினைத்தேன். சனிக்கிழமை காலை சுமார் 7:30 மணி. சுவாமிகளை
தரிசிக்க நீண்ட வரிசை. நான் ராமநாமா ஜபித்தபடி வரிசையில் நின்றிருந்தேன்.
சுவாமிகளுக்கு அருகில் வந்ததும் சாஷ்டாங்கமாக நமஸ்கரி

பருவமாற்றத்தால்
ஓயாமல் சொல்லி
வருகின்றனர் விஞ்ஞானிகள்.

ன்புறம் சமுத்ரம் வ்யு கிடைக்கும் படி பார்த்துத் தான் வாங்கினார்கள்- ஜயராமனும் லட்சுமியும். சுமார் இரண்டு கோடி ஆயிறறு. மேலே இண்டீரியர் வேறு இன்னொரு முப்பது. கிராண்ட் க்

அவன் நெஞ்சுக்குள் பிரேத மூட்டையாய் பயம் கனத்தது. உள்ளே எப்படியோ புகுந்து கொண்டு வெளியேறத் தெரியாத கரப்பான் பூச்சியைப் போல் பயம் அகத்தை குடைந்தெடுத்துக் கொண்டிருந்தது.
கன்னங்கரிய இருளில் நிர்வாணமாய் நிற்கும்

பழக் கடைக்காரன் பழங்களைத் துணியால் துடைத்துக் கொண்டே, “சாமி, இது ருமானி ஜாதி; கற்கண்டு மாதிரி யிருக்கும். காலையில் ஒரு விலை சொல்லி எடுத்துப் போங்க” என்றான்.

ஒவ்வொரு கட்டிலின் பக்கத்திலும் மருந்தையும் கஞ்சியையும் வைக்க ஒரு சிறு அலமாரி. கட்டில் கம்பியில், டாக்டரின் வெற்றி அல்லது வியாதியின் வெற்றி – இரண்டிலொன்றைக் காண்பிக்கும் ‘சார்ட்’ என்ற படம்.

ஒருமுறை என் கல்லூரியில் ஜெயகாந்தன் பேசும்போது மாணவர்களைப் பார்த்து தைரியமாகப் படிப்பதை விட மாடு மேய்க்கலாம் என்று சொன்னது இன்

ஞ்சொன்று சிக்கி கண்ணாடிப்பெட்டிக்குள் இருப்பதைப் போலக் காட்சி அளிப்பதைப் பார்த்தேன்

முழுமையாய் சாத்த மறந்த கதவின் கைப்பிடியில் பதிந்த ரேகை
கண்ணாடி நீர்க்குவளையில்
அழுத்தமின்றி பருகிய இதழ்கள்

இன்று ஒரு விருந்தினர்;
ஏற்கனவே அறிந்தவர்களே!
அயல் நாட்டில் தனியாக

காற்று நிரம்பிய பலூன்
கைகளில் இருக்க
தேரை வடம் பிடித்து
இழுக்கும் கூட்டத்தை

குப்பென்று வந்த வாசம்,
ஆங்காங்கு
அடியவர் நலத்தில் அக்கரை
எனக் காட்ட
மாட்டியிருந்த

பெட்ரோலின் வாசம்
டயர்களின் வேகம்
பக்கத்தில் பாய்ச்சி விட்டு
விலகிடும் வெளிச்சம்

கீழ்வானில் அதிகாலை விடிவெள்ளி முளைக்கும்
தாழ்வான எண்ணங்கள் மனிதனை அழிக்கும்
கூழைக் கும்பிடு போட்டு நடிக்கும்

சாதி பேதம் சூழ்ந்து நின்று காதல்
பூவைக் கனலில் வீசலாமா?

நிழலுண்டு
வெயிலில் வீசியெறியப்படும்
எந்தப் பொருளுக்கும்.

(3)

தினமும் சொல்கிறேன் எல்லோரிடமும்
என்னிடமும் தான்
இன்றுதான் கடைசி என

இயந்திர மயமான வாழ்க்கை!
வேளைக்கு உணவுண்டு
அளவோடு பேசி உரையாடி
நேரத்திற்குத் தூங்கி

அன்று வெள்ளை ஆடை அணிந்த மகான் ஏற்றியது
இன்றும் அணைய வில்லையாம்.
வழிவழி வந்தவர்கள் தொடர்கிறார்களாம்.

மதங்கள் கடவுளோடு
நிற்பதில்லை
அவை எப்போதும்
எல்லை தாண்டுகின்றன

பெருமையோடு புத்தகம்
எடுத்து படித்து கொண்டாடுவோம்
படிப்பது பெருமைக்குரியது

இவனுக்குத் தெரிந்ததெல்லாம்
புத்தகமும், பேனாவும்
அவளுக்குத் தெரிந்ததெல்லாம்

தொகுப்பு வரை ஒரே மூச்சில் வாசித்து ஒரு 242 கவிதைகளைத் தேர்ந்தெடுத்து ஒளி நகல் செய்து வைத்திருந்தார். அதை அவர் அனுப்பப் போகும் யாரோ ஒருவர், அவற்றில் இருந்து 100 கவிதைகளைப்

கண்டுபிடித்தவைகள்தான் அதிகம்.!
பக்கம் பக்கமாய்ப் புத்தகங்கள்
பக்கம் பார்த்து வாழ்க்கையை

திரும்பவும் சொல்கிறேன்
புத்தக தினத்தன்று
ஒரு புத்தகத்தை
எடுத்துப் படிப்பது

கடமைக்கு மனவாசல் திறவாதார்
திறந்து
வைத்தார் ஊருக்கு ஊர்
காப்பகங்கள்.

அவன் பார்வையில் கையில் கலப்பையுடன் செல்லும் கடும்
உழைப்பாளிகள்,

வாழ்க்கை என்ற புத்தகத்தில்
மனித எழுதுகோல்
அனுபவ மை சேர்த்துப்

புனைவு புத்தகங்கள் வாசிப்பதில் மிகுந்த ஆர்வம்
எனக்கு

பலவித மனிதர்கள்
பக்கங்களில் தெரிகிறார்கள்

நமது மண்ணில்
எழுதாக்கிளவியான
வேதங்களும்
இன்று புத்தகங்களாகி

ஒவ்வொரு முறையும் அவரைப் பார்க்க நான் போய்க்கொண்டிருப்பேன். அவர் என்னை வரச்சொல்லி கூப்பிடுவார். அவருடைய புத்தகம் எதையாவது ஒன்றை கையெழுத்துப் போட்டுக் கொடுப்பார். அவர் இருக்கும் அறையில் ஒரு மூலையில் உள்ள நாற்காலியில் என்னை உட்காரச் சொல்வார். üஃபேன்

எது உண்மையிலேயே அதிசயக்கத்தது என்றால்
பேராசையும் காமமும் நிறைந்த இவ்வுலகில்
இல்லை, ஒரு முறை கூட

உலக புத்தக தினத்தைக் கொண்டாடாமல் முல்லா நஸ்ருதீன் சாய்வு நாற்காலியில் சாய்ந்தபடி, கால்களை ஆட்டிக்கொண்டு, மோட்டுவளையை வெறித்துக்கொண்டிருந்தார். அவருடைய கிரெடிட் கார்டுகள், டெபிட் கார்டுகள், பர்ஸ்

சிறப்பு விருந்தினராக என்னையும் கௌரவித்தார் ரம்யா வாசுதேவன்

எவ்வளவு மெதுவாக
சாப்பிட்டாலும்
இரண்டு கரண்டி ஐஸ்கிரீமும் தீர்ந்து விடும்
ஐந்து நிமிடத்தில்

வானில் திரியும் மீன்களையும்
மண்ணில்
விரியும் கடலையும் இரசிக்க

அந்நாளில்
ஒன்று ஒன்றாகக்
கைவிடத் தொடங்குவோம்
முதலில் நமது கொள்கை மறப்போம்

லயம் சடங்குகளாலும்
பிரார்த்தனைகளாலும் நிரம்பி இருக்கின்றது
மணி ஒலித்ததும்

பார்க்கிற
எல்லோரையும்
வயது வேறுபாடின்றிப்

உனக்கு என்னைத் தெரியாது.
என்னையே எனக்குத் தெரியாது.
என்னால் எதுவும் இயலாது;
என்பது உனக்குத் தெரியாது.
இதற்கு நீ ஒன்றும் செய்ய இயலாது.

நல்ல பதியனாய் வாங்கியதுதான்
வேரில் செம்மண் போட்டு
வளர்த்தேன்
நல்ல நீர் தினமும்

இயற்கையாக அமைந்த சிறு காடு..
ஊடாக நடை உலா.
விந்தையான அறிவிப்புப் பலகை.
நேச விலங்குகளுக்கானது அல்ல;

காலநிலை மாற்றம் காட்ட
இதைவிடச்
சொல் வேறேது?.

வெட்டவெளியெங்கும் மேகங்கள்
எனக்கு நிழல்தருவதென்னவோ
ஏதோவொன்றுதான்
பூமி முழுவதும் மரங்கள்

இன்றைய விழா, ஆடம்பரம் இல்லாமல், அன்பும் நட்பும் ததும்பும் ஓர் அழகான இலக்கியக் குடும்ப விழாவாக, மனதுக்கு நிறைவைத் தந்த விழாவாக நடந்தது என்றால் அது மிகையில்லை!

சுற்றுச்சுவர் இல்லாத சொர்க்கம். குழந்தைகளைச் சேகரித்து வைத்திருக்கும் திறந்த உண்டிய

கல்லூரி மாணவன் அடையாள அட்டை அநாதையாகக் கிடக்கிறது. ஓட்டுநர் முன்பக்கம் சாய்ந்து உறங்குவது போலக் கிடக்கிறார். முதுகு ஏறி இறங்குகிறது. காலைப் பிடித்துக் கொண்டு கதறும் கிழவர் ஒருவர் கதறலை நிறுத்தவே இல்லை. அலுவலகமோ பள்ளியோ செல்ல வேண்டிய அந்தப் பெண்மணி …

நான்விதம்விதமாய்ஜோல்னாப் பைகள்வைத்திருப்பவன்பைகளின் நேசன்இன்றுஒரு ஜோல்னாப் பையிலிருந்துஒருநூல்கண்டுகிடைக்குமாஎன்றுதேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்புத்தகங்கள்3 பிரதிகள்அனுப்ப வேண்டும்புத்தகங்கள் அனுப்பிரொம்ப நாட்கள்ஆகி விட்டன எங்கே நூல்கண்டைவைத்திருக்கிறேனென்றுஉலகம்முழுவதும் தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் அடுக்கடுக்காய்ஜோல்னாப்பைகள்கிடைத்துக் கொண்டிருக்கின்றன

உண்மையைச் சொன்னால்
காது கொடுத்துக் கேட்பதில்லை யாரும்.
பொய்மைக்குக் கவர்ச்சி
அதிகம்

கல்லூரிக்கோடை விடுமுறையில்
வீட்டுக்குப் போன உடனேயே
ஆரம்பிக்கும் அமமாவின் பிரிய மழை

கனவுகள் கண்டிடு
என் மகளே
உன் கனவுகள் பலிக்கவே அமுதோடு நம்பிக்கையும்

நம்முடைய கவிதைகளை நாம் வாசிக்கும் நிகழ்ச்சி.
இந்நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொள்பவர்கள் ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட கவிதைகளை

ஒரு நம்பிக்கையை மட்டும்
விடத் தயாராக இல்லை
நான்
மூச்சு உள்ளவரை

சென்னை ‘வாசகர் வட்டம்’ 1969 ஆம் ஆண்டில் வெளியிட்ட ‘சாயாவனம்’ கந்தசாமியின் முதல் நாவல் ன்றா

குளித்துவிட்டுத் தலைதுவட்டினேன்
தலைமுடியில்
சிக்கிச் சீரழிந்தது
சரிகை வேலைப்பாடு

திண்டுக்கல் மாவட்டம் வத்தலகுண்டு பகுதியை சோ்ந்த மீனாட்சி-சுப்பிரமணியம் தம்பதிக்கு 1935-ஆம் ஆண்டு பிறந்த இவா், அஞ்சல் துறையில் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றாா். இ

ரசம் வைக்க
வேண்டுமென்றாள் மனைவி
வுட்லேண்ட் ஹில்ஸில்
அமேசான் கடைக்குப்

கடிகாரத்தை முழுங்கியபோது
அறிந்திருக்கவில்லை
என்னைத் தவிர
வேறு எவரேனும் கூட

அவன் வருவான்,வருவான் என
வழி மேல் விழி வைத்துக் காத்திருந்து,
அறியாமலே அலுத்து

உண்மையைச் சொன்னால்
காது கொடுத்துக் கேட்பதில்லை யாரும்.

செவ்வான ஆடைக்குள்
உடல் மறைத்து
கதிரென்று காட்டுகின்

ஒரு ரூபாய்க்கு நிம்மதி கிடைக்குமா
என்று தொடங்கினான் அவன்..
ஒரு ரூபாய்க்கு கவலையற்ற
இடம் கிடைக்குமா என்றான்…

27-வது அகில இந்திய சங்கீத மகாநாட்டில் ‘பரத நாட்டியமும் ஆத்ம பலமும்’ என்ற பொருள் பற்றி அரிய உபன்னியாசம் செய்தார். பையன் குமாரியின் சதங்கை ஒலியில் சிதறிப் போகா

யாரோ ஒருவர் தெருக் கதவைப் பலமாகத் தட்டினார். எழுந்து போய்க் கதவைத் திறந்தேன். தடபுடலாய்

என்னுடைய நேர்காணல் குமுதம் ஸ்நேகிதி டிஜிட்டலில் வந்துள்ளது. நேர்காணல் செய்த திரு. கி.ச. திலீபன் அவர்களுக்கும்,

பெரியபுராணத்தைப் பாராயணம் செய்பவர். எங்கள் யாத்திரையின் நோக்கத்தைக் கேட்டவுடன் அளவற்ற மகிழ்ச்சியோடு உபசரித்தார். மறுநாள் காலை தமது வீட்டிலேயே பலகாரம் சாப்பிட்டுவிட்டு, சிதம்பரம் கோயிலைச் சுற்றிப் பார்த்து, மற்றும்

இன்னார் இதைத்தான் செய்ய
வேண்டும்
என்றே எழுதா சட்டம் அமுலில்லாது
நடைமுறை

இதுபோன்று பெய்தால் இனியதுதான்.
ஆனால்
விரைவில் நின்றுவிடும்.

உண்மைதான். அந்த மேட்சுகளைப் பார்ப்தாலே இரவு நேரம் போய் விடுகிறது. பகல் நேரத்தில் முக்கியமான நேரத்தில் தூக்கம் வந்து விடுகிறது.

பெரிய முரட்டுப் பருந்துதான் அது. ஆனாலும் அதன் வாயிலிருக்கும் இறைச்சித் துண்டிற்காக அத்தனைக் காக்கைகளும் விடாமல் துரத்தின.
சிறிது நேரத்திற்கு மேல் தாக்குப் பிடிக்க முடியாமல் வாயிலிருந்த அந்த

ஒரே இருட்டு. ஒவ்வொருமுறை தள்ளப்படும்போதும், ‘வெளிச்சம் வருமோ’ என்ற எதிர்பார்ப்பு எனக்குள். வழுக்கும் என் வயிற்றுப் பகுதியில், ஏதோ குத்துகிறது. கையால் தடவிப் பார்க்கிறேன் – சின்ன எலும்புத் துண்டு. எனக்குக் கொஞ்சம் மூச்சு முட்டுகிறது.

அடுத்த நாள் பள்ளியில் ஏதாவது புது வித ஓவியம் ஓவியப் போட்டிக்கு வரைந்து கொண்டு வருமாறு அவன் வகுப்பு ஆசிரியர் கூறி இருந்தார். கோகுலும் ஆர்வத்துடன் இதை வரைந்து முடித்து முதலில் தன் அக்காவிடம்தான் காண்பித்தான். அவள் இப்படிச் சொன்னவுடன் அவனுக்கு அழுகை முட்டிக் கொண்டு வந்தது.

இசை புதிது மாதாந்திர நிகழ்வு 13/4/24 மாலை 6.30 மணிக்கு சூமில்சிறப்பாக நடந்து முடிந்தது.அதன் காணொளியை கண்டு களியுங்கள்.

ஸ்ரீ வ.வே.சு. அய்யர் சோகரஸமாகக் கதைகள் எழுதுவதிலேயே பிரியம் கொண்டார். “குளத்தங்கரை அரசமரம்” என்ற கதையைப் பாதி எழுதியவுடன் எங்களிடம் படித்துக் காண்பித்தார். மறுநாள் பாரதியார் மட்டும் அவர் வீட்டுக்குப் போயிருந்தார். திரும்ப வீடு வந்ததும், “அப்பா, அய்யர் கதையை எவ்விதம் முடித்திருக்கின்றார்?” எ